திருக்குறள் அறுசொல் உரை – வெ. அரங்கராசன்: 029. கள்ளாமை
01. அறத்துப் பால்
03. துறவற இயல்
அதிகாரம் 029. கள்ளாமை
உள்ளத்தாலும், பிறரது பொருள்களை
எள்அளவும் திருட எண்ணாமை.
- எள்ளாமை வேண்டுவான் என்பான், எனைத்(து)ஒன்றும்,
இகழ்ச்சியை விரும்பாதான், எந்த
ஒன்றையும் திருட எண்ணான்.
- உள்ளத்தால் உள்ளலும் தீதே, “பிறன்பொருளைக்,
“பிறரது பொருளைத் திருடுவோம்”
என்று, நினைப்பதும் திருட்டே..
- களவினால் ஆகிய ஆக்கம், அள(வு)இறந்(து)
திருட்டுச் செல்வம், பெருகுதல்போல்
தோன்றினாலும், விரைவில் அழியும்.
- களவின்கண் கன்றிய காதல், விளைவின்கண்,
திருட்டின்மேல் தீராத காதல்
இறுதியில், தீராத துயரமே.
- அருள்கருதி, அன்(பு)உடையர் ஆதல், பொருள்கருதிப்,
தந்நிலை மறந்தாரிடம் திருட
எண்ணுவாரிடம் அன்புஅருள் இரா.
- அளவின்கண் நின்(று)ஒழுகல் ஆற்றார், களவின்கண்
களவை ஆழ்ந்து காதலிப்பார்க்[கு]
அளவோடு நிற்க முடியாது
- கள(வு)என்னும் கார்அறி(வு) ஆண்மை, அள(வு)என்னும்
அள[வு]அது அறிந்தாரிடம் கள[வு]எனும்
தீய அறிவும், இருக்காது.
- அள(வு)அறிந்தார் நெஞ்சத்(து), அறம்போல் நிற்கும்,
அளவாளியிடம் நிற்கும் அறம்போல்,
களவாளியிடம் வஞ்சம் நிற்கும்.
- அள(வு)அல்ல செய்(து),ஆங்கே வீவர், கள(வு)அல்ல,
களவைத் தொடர்வார், அள[வு]இன்றிக்
களவாடி, அப்போதே அழிவார்.
- கள்வார்க்குத் தள்ளும், உயிர்நிலை; கள்ளார்க்குத்
கள்வர், விரைந்து அழிவர்;
கள்ளார், தேவர்உலகு புகுவர்.
-பேராசிரியர் வெ. அரங்கராசன்
(அதிகாரம் 030. வாய்மை) 
Comments
Post a Comment